Update: Maart 2020
In dit deel beschrijf ik mijn visie op wat ik een heel belangrijk gedrag en beleefdheidsvorm vind; het schudden van handen. Maar bij het schrijven van dit boek had ik mij nooit voor kunnen stellen dat we in een tijd van een anderhalf-meter samenleving en fysiek contact mijden zouden komen. Wat zal dit een grote maatschappelijke impact hebben. Hoe bevestigen we nu en toekomstig ons persoonlijk contact? Komt handen schudden terug of komt er een alternatief? Hoe sta jij hier zelf in? Wat zijn jouw ideeën? 

Maar nu terug naar de tekst geschreven voor de coronacrisis. 

En dan ben je in contact en schud je elkaar de hand. Dat is een moment waar je ook weer non-verbaal zo’n beetje het hele gesprek kan beïnvloeden. Het handen schudden is het moment dat je de ander laat voelen wie jij bent. Het is een bevestiging van de indruk die je uitstraalt of juist afbreuk daarvan.

Het geven van een hand moet je altijd met gepaste kracht doen. Gepaste kracht! Knijp de ander zijn hand niet fijn, maar wees ook niet te slap. Niets vervelender dan zo’n slap handje waarbij men alleen maar de vingers van de ander vast heeft.
Pas ook op met een te ferme handdruk, want het kan zomaar zijn dat die ander een blessure heeft of een blessure oploopt na de kennismaking met jou. In beide gevallen draagt dat niet bij aan jouw netwerkdoel.

Een klein detail, maar het draagt altijd weer bij. Zorg dat je warme handen hebt. Zeker als je net van buiten komt als het ijskoud is. Warm je handen eerst op voordat je de eerste hand schudt. Het aangename warme gevoel dat de ander daardoor krijgt, wordt meteen geassocieerd met jouw persoonlijkheid.